實地整理碗碟,打掃客廳,抹乾淨了桌子後就在廚房裡洗碗。屋裡又恢復了原有的清靜面貌,容匪舒出口氣,斜躺在沙發上,右手摸著左手,閒閒坐著,他還惦記著許半瞎那判詞呢。
一切盡失。
他活到現在,除了這條命,還有什麼能失去的呢?
容匪的眼角掃到柳卅忙碌的身影,此前以為他只有他,卻沒想到他有這麼許多肝膽相照的朋友。勿說柳卅一廂情願地戀慕他了,他何嘗不是一廂情願,自以為是地揣度了他的人生?到頭來,誰之於誰是唯一,他竟看走了眼。
容匪又是陣煩躁,撐著腦袋叫了柳卅一聲,想把他叫過來數落幾句,隨便什麼由頭都好,最好能把他罵跑了,攆走了。
</br>
<style type="text/css">
banners6 { width: 300px; height: 250px; }
dia (-width:350px) { banners6 { width: 336px; height: 280px; } }
dia (-width:500px) { banners6 { width: 468px; height: 60px; } }
dia (-width:800px) { banners6 { width: 728px; height: 90px; } }
dia (-width:1280px) { banners6 { width: 970px; height: 250px; } }
</style>
<s class="adsbygoogle banners6" style="display:le-block;" data-full-width-responsive="true" data-ad-client="ca-pub-4468775695592057" data-ad-slot="8853713424"></s>
</br>
</br>