把半邊臉藏在他懷裡, 使勁聞著他身上熟悉的香味,只有這樣才能讓她心裡安定下來。
俞知年沒想那麼多,他看一眼妹妹蔫巴巴的模樣,臉色一沉,開始解西服外套的扣子。
一邊解一邊咬牙切齒:「媽您可別怪我下手重,我早就想打這龜孫了!」
罵完將外套往地上一扔,餓狼一樣撲過去,一記左勾拳打在唐賀的下巴上,疼得他嗷地一聲。
他隨即叫罵起來:「俞知年你這個野種!你特麼算老幾,是你搶了我媽,搶了我的一切,你給我還回來!」
一邊嘶吼,一邊和俞知年扭打在一起,俞敏華像是沒聽到他說了什麼,眉眼不動地看向窗外,神色間有淡淡的憂傷。
唐榕淡定地彎腰,將丈夫扔在地上的外套撿起來,抱在懷裡。
嚴松筠抱著俞知歲,手輕輕地拍著她的背,胳膊漸漸收緊。
</br>
<style type="text/css">
banners6 { width: 300px; height: 250px; }
dia (-width:350px) { banners6 { width: 336px; height: 280px; } }
dia (-width:500px) { banners6 { width: 468px; height: 60px; } }
dia (-width:800px) { banners6 { width: 728px; height: 90px; } }
dia (-width:1280px) { banners6 { width: 970px; height: 250px; } }
</style>
<s class="adsbygoogle banners6" style="display:le-block;" data-full-width-responsive="true" data-ad-client="ca-pub-4468775695592057" data-ad-slot="8853713424"></s>
</br>
</br>